ისტორია
სოციალურ-ეკონომიკურმა ცვლილებებმა, რომლებიც ბოლო ოცი წლის
განმავლობაში საქართველოში განვითარდა, დაამძიმა ქუჩაში მცხოვრები და
მომუშავე ბავშვების მდგომარეობა, მათი ცხოვრების პირობები. ეს
განსაკუთრებით შეეხო ისეთ მოწყვლად ჯგუფებს, როგორებიცაა: მარტოხელა
დედები, დევნილები, მრავალშვილიანი ოჯახები, სხვადასხვა ქვეყნიდან
ემიგრანტები და ა.შ. უნდა აღინიშნოს, რომ უმეტესობას არ აქვს
ელემენტარული/მინიმალური საცხოვრებელი პირობებიც კი.
ამ ბავშვების უმრავლესობა საქართველოს სხვადასხვა რეგიონის სოფლიდან
ან კონფლიქტური ზონიდან უკეთესი ცხოვრების საძიებლად
თბილისში ჩამოვიდა, თუმცა მათი უმეტესობა განსაკუთრებით მძიმე
ვითარებაში აღმოჩნდა, კერძოდ, მათ არ აქვთ მუდმივი ღამისგასათევი და
იძულებულები არიან ყოველდღე ახალი თავშესაფარი ეძიონ.
არსებობს სახელმწიფოს სპეციალური პროგრამა ასეთი სოციალურად დაუცველი
ოჯახებისთვის, რომლებიც ოჯახის თითოეული წევრისთვის თვეში 12-13
დოლარის დახმარებას ითვალისწინებს. თუმცა უნდა აღინიშნოს ისიც, რომ ეს
თანხა აბსოლუტურად შეუსაბამო და არასაკმაირისა იმისთვის, რომ ოჯახმა
ბავშვები ნორმალურად გამოკვებოს და ელემენტარული განათლება
მისცეს.
ზემოთჩამოთვლილი მიზეზების გამო, როგორც წესი, ეს ხალხი ხშირ
შემთხვევაში დაუსაქმებელია, არ აქვთ საცხოვრებელი ადგილი. ისინი
ხშირად სხვადახვა ფორმის ძალადობის სამიზნეც ხდებიან. 2010 წლის
ზაფხულ-შემოდგომაზე ესტონეთის საელჩოს საქართველოში მხარდაჭერით
რეგიონებში ჩატარდა გამოკითხვა, რომელმაც აჩვენა, რომ გამოკითხულ
ქალთა 53% მათი მეუღლეების მხრიდან ძალადობას განიცდის. ამის
უმთავრესი მიზეზი კი ქართველი ქალების ეკონომიკური დამოუკიდებლობის
ნაკლებობა.
